Technologie dociepleń

Ogólna charakterystyka systemu dociepleń

Systemy dociepleń dostępne w naszej firmie są doskonałym sposobem pozwalającym na ocieplenie zarówno starych jak i nowych budynków. System ten stanowi układ warstwowy składający się z wysezonowanych płyt styropianowych lub też płyt z wełny mineralnej, warstwy zbrojonej wykonanej z zaprawy klejowej i tkaniny szklanej oraz wyprawy tynkarskiej. Oprócz walorów izolacyjnych systemów oferujemy Państwu również szeroką paletę kolorów i faktur tynków.

Technologia wykonania docieplenia

Przygotowanie podłoża
Podłoże powinno być odpowiednio mocne, suche, równe i wolne od wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń zmniejszających przyczepność zaprawy. Za pomocą młotka sprawdzamy jakość podłoża, wszystkie luźne, odstające części starych murów odbijamy do warstwy nośnej. Niewielkie nierówności wyrównujemy za pomocą zaprawy wyrównującej. W celu zwiększenia przyczepności i likwidacji zapylenia powierzchnie można zagruntować w zależności od rodzaju chłonności podłoża.

Przyklejanie płyt styropianowych, wełny mineralnej i zatapianie siatki
Przed przystąpieniem do wykonywania ocieplenia muszą być zakończone wszystkie roboty wykończeniowe wewnątrz budynku, które mogą być przyczyną podniesienia wilgotności tj. wykonywanie posadzek i tynków itp. Mocowanie styropianu lub wełny możemy rozpocząć od przymocowania wypoziomowanej listwy cokołowej, która oprócz ochrony wyznacza nam poziom pod ocieplenie lub zastepujemy ją narożnikem z siatką którego w póżniejszym okresie dokładnie obrobimy klejem. Płyty należy przyklejać przy temperaturze otoczenia +5C do +25C, najlepiej podczas pogody bezdeszczowej. W czasie występowania bardzo silnych wiatrów i dużego nasłonecznienia stosować siatki ochronne zabezpieczające przed nadmiernym odparowaniem wody. Do przyklejania płyt styropianowych należy stosować zaprawę klejową przystosowaną do tego rodzaju prac.

Styropian
Zaprawę klejową można nakładać cienkowarstwowo na płyty styropianowe w przypadku równych, otynkowanych powierzchni za pomocą packi zębatej o zębach kwadratowych 8 lub 10 mm. W wypadku muru nieotynkowanego na płyty styropianowe nakłada się masę klejową na brzegach pasami o szerokości 3 do 4 cm zaś na pozostałej powierzchni plackami w ilości 10 do 12 (placki powinny zajmować nie mniej niż 40% powierzchni płyty). Inna metoda polega na nakładaniu masy klejowe plackami w ilościach 10-12 bez kleju na brzegach płyty (oddychanie ściany - lepsza cyrkulacja i wentylacja). W celu polepszenia przyczepności po wstępnym związaniu zaprawy klejowej (tj. po 1-3 dobach, w zależności od pogody) każdą płytę mocujemy dodatkowo kołkami z tworzywa sztucznego w ilości podanej w projekcie ocieplenia ale nie mniejszej niż 4 szt. na 1m2. Długość kołka zależna od rodzaju ściany (min. zagłębienie kołka w ocieplanej ścianie 6-8 cm nie licząc tynku). Przy wklejaniu siatki z włókna szklanego zaprawę klejową nanosi się na płyty styropianowe ciągłą warstwą o grubości 3mm rozpoczynając od góry pasmami o szerokości siatki. Zaraz po nałożeniu siatkę należy wkleić wciskając w środek za pomocą pacy stalowej aż do całkowitego zatopienia. Grubość warstwy zbrojonej powinna wynosić od 3 do 5 mm.

Wełna
W przypadku wełny mineralnej zaprawę klejową nanosi się na płyty w dwóch etapach niezależnie od tego czy klei się całą powierzchnię czy też stosuje się pas po obwodzie i placki. W pierwszym etapie następuje cienkie przeszpachlowanie klejem całej powierzchni płyty lub miejsc na obwodzie i pod przyszłymi plackami. Następnie po częściowym stwardnieniu nakłada się właściwą warstwę klejącą we wcześniej przygotowanych (zaszpachlowanych) miejscach. Zaprawa klejowa powinna pokrywać nie mniej niż 60% powierzchni płyty. W celu polepszenia przyczepności po wstępnym związaniu zaprawy klejowej (tj. po 3 dobach) każdą płytę mocujemy dodatkowo kołkami z metalowym trzpieniem w ilości podanej w projekcie ocieplenia ale nie mniejszej niż 6 szt. na 1 m2. Długość kołka zależna od rodzaju ściany (min. zagłębienie kołka w ocieplanej ścianie 6-8 cm nie licząc tynku). Zatapianie siatki zbrojeniowej odbywa się również w dwóch etapach. Najpierw następuje cienkie przeszpachlowanie całej powierzchni a następnie nałożenie warstwy właściwej za pomocą pacy stalowej aż do całkowitego zatopienia. Grubość warstwy zbrojonej powinna wynosić od 6 do 8 mm. Bezwzględnie przestrzegać w czasie robót odpowiednich warunków atmosferycznych tj. unikać dużego nasłonecznienia i zbyt wysokiej wilgotności. Temperatura od +5C do +25C. Nie jest dopuszczalne doszpachlowywanie po kilku dniach cienkiej warstwy kleju o gr. ok. 1mm.

Gruntowanie i wykonywanie wypraw tynkarskich
Po całkowitym wyschnięciu kleju tj. po okresie nie krótszym niż 24 godziny możemy przystąpić do zagruntowania podłoża. Wykonuje się to metodą malarską przy zastosowaniu wyprawy pod tynk lub gruntu (wełna mineralna). Zasadniczym zadaniem gruntowania jest polepszenie przyczepności, zmniejszenie chłonności oraz alkaiczności podłoża - szczególnie ważne przy tynkach akrylowych. Czas wysychania ok. 24 godzin w niektórych przypadkach krócej lub dłużej w zależności od temperatury i wilgotności powietrza. Następnie możemy przystąpić do ostatniej fazy ocieplenia - wykonania warstwy ozdobnej.

Tynk akrylowy czy mineralny
Biorąc pod uwagę aspekt ekonomiczny, tańszym rozwiązaniem na elewacje zewnętrzne są tynki mineralne malowane specjalnymi farbami elewacyjnymi. Jednak należy uwzględnić także koszt robocizny związanej w wykończeniem elewacji zewnętrznej (nałożenie tynku mineralnego oraz pomalowanie farbą). Należy pamiętać, że tynku nie można malować zaraz po nałożeniu i należy odczekać kilka dni co powoduje wydłużenie czasu robót. Dodatkowo, ze względu na brak konieczności rozrabiania z wodą, łatwiejsza jest aplikacja gotowego tynku akrylowego a jego nakładanie mniej czaso- i pracochłonne. Z tego względu tynki akrylowe są w wielu przypadkach najbardziej ekonomicznym sposobem na profesjonalne wykończenie elewacji. Dodatkowo tylki akrylowe mają większą odporność mechaniczną oraz lepiej zachowują kolor w naszym klimacie.

Serdecznie zapraszamy.